宗,苏州昆山人也。以学行禅其父冲业。高祖镇太原,引为客,以《春秋左传》授秦王。武德中,擢员外散骑侍郎〔三〕,赐宅一区。初,帝在太原,尝问:"隋运将终,得天下者何姓?"答曰
圣。"帝为之笑,令群臣以《春秋》酬难。帝曰:"朕昔受大义于君,今尚记之。"后胤顿首谢曰:"陛下乃生知,臣叨天功为己力,罪也。"帝大悦,赐
左骁卫将军、昆夷道行军总管刘伯英等,会嵎夷道行军总管、新罗王春秋,伐百济。五月,戊辰,以定襄都督阿史德枢宾、左武候将军延陀梯真、居延州都督李含珠并为冷岍道行军总管,以讨叛
慨元和后阍寺权盛,神策中尉王守澄负弑逆罪,更二
力行之〔一〕,始终不懈而已〔二〕。谨按《春秋》:"元者,气之始也;春者,岁之元也。" 》以元加于岁,春加于王,明王者当奉若天道,以谨其始也。又举时以终岁,举月以终时,《春秋》虽无事,必书首月以存时,明王者当奉若天道,以谨其终也。王者动作终始必法于天者,以其运行不息也。陛下能谨其
鲁"定公元年春王",不言正月者,《春秋》以为先君不得正其终,则后君不得正其始,故曰"定无正"也。今忠贤无腹心之寄,阍寺专废立之权,陷先帝不得正其
"不雨"者,以其人君有恤人之志也。文公三年之中,一书"不雨"者,
《春秋》:"君人者,必时视人之所勤。人勤于力,则功筑罕;人勤于财,则贡赋少;人勤于食,则百事废。"今财食与力皆勤》,"臧孙辰告籴于齐"〔二〕。《春秋》讥其无九年之蓄,一年不登而百姓饥。臣愿斥游惰之人以笃耕殖,省不急之费以赡黎元,则廪蓄不乏矣。臣前所谓"吏