孙承泽自称:" 幼为诸生, 老为经生, 已为厚幸", 并在《易》、《书》、《诗》、《礼》、《春秋》各方
面都写作并刊印了一些著作,但后人特别推崇的却并不是他的经学,而是他的熟习明代掌故和
三年冬十月庚寅,进讲春秋。上曰:圣人匡世之功,忧世之心,备见此书。当时先王礼、乐、法度,日以隳废,乱臣、贼子,接迹而起,有此书,而
壬午九月十八日,上日讲。讲官讲论语子罕言一节、书旅獒、春秋大水、孟子北宫黝节毕,帝召辅臣前,问:夫子论仁,如欲立欲达,克己复礼,天下归仁,及出门使民等语,言仁尽多,
阁有票拟之籍,纂辑磨对,岂待九年,何狥何疑,坐成废阁,此固非一政一事之蛊惰也。臣尝诵孟子曰,孔子成春秋,而乱臣贼子惧。天啓之间,是称阳九,其为忠逆,殆亦多途,法诫所陈,至非渺小,徒以实录未上,宝训弗传,遂使众